آسیب شناسی در زبان آموزی کودکان با استفاده از تجارب معلمان

مقدمه:

انسان از راه زبان به افکار دیگران پی می بردو دیگران را از مقاصد و نیات خود آگاه می سازد. به وسیله زبان، تمدن و فرهنگ بشری،از یک نسل به نسل دیگر یا از یک ملت به ملت دیگرارتباط پیدامی کند. برای درست اندیشیدن باید زبان آموخت و برای خوب سخن گفتن و خوب خواندن باید درست گوش دادو برای خوب نوشتن باید خوب خواند، لازمه ی پیشرفت درهر کدام از ارکان چهار گانه زبان،توجه داشتن به جنبه های دیگر است. فردی می تواند درست حرف بزندو مقاصد خود رامنطقی بیان کند که منطقی و درست فکر کند. اکتساب زبان یا زبان آموزی (Languageacquisition): اکتساب زبان یا زبان آموزی به فرایند پیچیده ایجاد و گسترش توان زبان‌دانی، سخن‌گویی و تکلم درانسان اطلاق می‌شود. پدیده پراهمیت اکتساب زبان توسط کودکان از جمله مهمترین زمینه‌های پژوهشی در دانش امروزین و گسترده زبان‌شناسی به حساب می‌آید.

مطالعات زبان‌شناسان نشان می‌دهد که تحصیل و دریافت زبان، انسان را به سیستم ذهنی قواعد و دستورات زبانی مجهز می‌نماید تا با استفاده از آن اشخاص قادر باشند باهم صحبت نموده، و منظور یکدیگر را ادراک کنند. تاریخچه زبان آموزی: زبان آموزی و رشد گفتار در 80 سال گذشته مورد توجه قرار گرفته بویژه در نیمه دوم قرن بیستم بطور دقیق تر مورد بررسی قرار گرفته است. زبان آموزی کودک به همراه توصیف و بررسی ساخت زبان و چگونگی کارکرد آن مورد توجه زبان شناسان قرار گرفته است.

اهمیت زبان آموزی: 

زبان آموزی اساسی ترین نکته آموزشی ابتدایی است. به طوریکه پیشرفت در درسهای دیگر به طور عمده در گرو این امر است. پس از پرورش مناسب مهارتهای زبانی آموزگار می تواند مطالب و مفاهیم درسهای دیگر مانند ریاضی، علوم و... را بهتر و آسان تر آموزش دهد و از این راه است که تفکر امکان ظهور پیدا می کند. تحقیقات متعدد و تجربه نشان داده است که موفقیت دانش آموزان ابتدایی در درسهای دیگر ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با پرورش و گسترش مهارت های زبانی دارد.