تفاوت های شرطی سازی های کلاسیک و کنش گر

1.  در شرطی سازی کلاسیک رفتار پاسخ گر داریم اما در شرطی سازی کنش گر رفتار کنش گر داریم.

2. به علت وجود رفتار پاسخ گر در شرطی سازی کلاسیک، آزمودنی نسبت به محرک شرطی می شود و پاسخ می دهد، اما در شرطی سازی کنش گر به خاطر وجود رفتار کنش گر آزمودنی خود به خود اقدام به انجام دادن رفتاری می کند و به وسیله رفتارهای ما کنترل می شود.

3. یکی از مهم ترین تفاوت ها این است که در شرطی سازی کلاسیک آزمودنی منفعل است به خلاف شرطی سازی کنش گر که آزمودنی در این صورت فعّال است.

4. در شرطی سازی کلاسیک فقط رفتارهای ساده را می توان به آزمودنی آموزش داد به خلاف شرطی سازی کنش گر که قابلیّت آموزش رفتارهای پیچیده وجود دارد.

5. در شرطی سازی کلاسیک اصلا رفتار جدیدی را یاد نداده ایم زیرا آزمودنی همان رفتارهایی که از روی غریزه انجام میداده را الان هم انجام می دهد ولی در کنش گر شاهد وقوع رفتار جدید هستیم. مثلا متوانیم به آزمودنی پرش های مختلف و یا حرکت از داخل حلقه آتش را آموزش دهیم.

6. یکی از اصول شرطی سازی تقویت است. تقویت در شرطی سازی کلاسیک یعنی همراهی محرک های طبیعی و شرطی اما در شرطی سازی کنش گر، تقویت به تشویق آزمودنی است و در مقابل آن تنبیه است.